Van de Olympische Spelen tot het Lillehammer Olympiapark
De gemeente Lillehammer richtte in 1989 Lillehammer Olympic Facilities (LOA) op om te voldoen aan haar verplichtingen om de Olympische arena's te financieren en te bouwen voor de Olympische Spelen van 1994. Haavind was werkzaam als LOA's eerste algemeen directeur en Gerhard Heiberg was voorzitter van het Lillehammer Olympic Organizing Committee (LOOC). Hun eerste taak was om, in samenwerking met lokale, nationale autoriteiten en LOOC, locaties en budgetten te bepalen in de aanloop naar de Spelen. Tegelijkertijd werd na de Olympische Spelen de After Use Committee (LOV) opgericht om de activiteit in de arena's na de Olympische Spelen te waarborgen.
In 1989 was er discussie over de oprichting van een nabestedingsfonds dat door de nabestedingscommissie op 215 miljoen werd geraamd. Waar Lillehammer Met name de bobslee- en rodelbaan zou extra hoge exploitatiekosten met zich meebrengen. In 1990 werd geschat dat de arena's zouden draaien met een jaarlijks verlies van ca. NOK 15 miljoen per jaar. De staat bood aanvankelijk 55 miljoen NOK aan het fonds, maar dit werd in 130 bijgesteld tot 1991 miljoen NOK. Het fonds zou ontoereikend zijn, wat leidde tot een conflict tussen de vijf gemeenten. LOV kreeg de verantwoordelijkheid voor de exploitatie van arena's na de Olympische Spelen.
Gjøvik en Hamar kozen er niet voor om een belang in LOV te nemen, omdat ze niet wilden dat een in Lillehammer gevestigd bedrijf de hoofdsteden van de stad zou beheren.
Haavind werd in 1991 vervangen door Bjørn Sund. Eind 1991 wilde LOOC een nauwere samenwerking, wat resulteerde in een fusie tussen LOA en Lillehammer '94 dat de laatste naam aannam. Op 1 januari 1993 waren ook LOV en LOOC samengevoegd tot één geheel. De planning voor nagebruik en demobilisatie begon begin 1993.
LOOC droeg op 1 september 7 het eigendom van de Olympische arena's in Lillehammer over aan de gemeente voor 1993 miljoen NOK. Tegen die tijd had de regering het fonds voor eindgebruik verhoogd tot 200 miljoen NOK. Extra kapitaal voor het fonds werd veiliggesteld via de financiële buffers van LOOC die niet werden gebruikt en het overschot werd overgeboekt naar de fondsen. In juni 1994 werd het fonds vastgesteld op 401,3 miljoen NOK, als gevolg van het overschot na de Spelen.
Het bedrijf veranderde zijn naam op 1 januari 1999 in Lillehammer Olympiapark AS. In 1999 had Lillehammer Olympiapark een jaaromzet van 20 miljoen NOK, waarvan een derde uit het fonds kwam. Commerciële activiteiten droegen de helft van de inkomsten bij, terwijl het resterende deel uit sportactiviteiten kwam. Als gevolg van de Olympische Spelen zijn er 260 vaste banen gecreëerd, die volgens een rapport van Lillehammer University College direct afhankelijk waren van subsidies uit het nabestedingsfonds.
In 2010 had het bedrijf een omzet van 56 miljoen NOK, een stijging van 10 miljoen NOK ten opzichte van 2009, en een winst van 2 miljoen NOK. Het bedrijf is gevestigd in Håkons Hall en is volledig eigendom van de gemeente Lillehammer. De belangrijkste inkomsten van het bedrijf komen uit evenementen en toeristen.
In Lysgårdsbakken exploiteert Lillehammer Olympiapark twee springpistes voor sportieve activiteiten, terwijl toeristen gebruik kunnen maken van een stoeltjeslift en het geweldige uitzicht vanaf de springtoren. In de faciliteit worden ook evenementen georganiseerd, met activiteiten en reconstructie van de openingsceremonie. De Kanthaugen, die tijdens de Olympische Spelen van '94 werd gebruikt voor freestyle, kogelstoten en skiballet, is omgebouwd tot een rodelbaan met een lift. De rodelbaan is tegenwoordig de faciliteit met de meeste activiteit, die een lang trainingsseizoen voor atleten heeft, maar ook veel toeristische activiteiten biedt. Het skistadion Birkebeineren produceert sneeuw en kilometers aan langlaufloipes, de arena heeft ook een eigen rolski- en biatlonterrein. Håkons Hall is de grootste multifunctionele hal van Noorwegen met verschillende huurders en een apart sportcentrum dat veel wordt gebruikt door zowel lokale als internationale atleten.
